47 ቀልድ

  ጥር 01፣ 2021 በኪርጊስታን ግርማ ሞገስ የተላበሱ ተራሮች፣ በረዶ የከበበው ኮረብታ ከደመና ጋር ተቀላቅሎ ንፁህ አየር በዘላኖች የቀድሞ አባቶች ዝማሬ በሚሞላበት፣ የሺህ ቀለም እና ወጎች ዋና ከተማ የሆነችው ቢሽኬክ ቆመች። በዚህ ደማቅ ከተማ ውስጥ ነበር ያልተጠበቀ ታሪክ የተከናወነው ፣ ሳይስተዋል የማይቀር ጀብዱ ፣ ግን ከጥልቅ ፣ ለታላቁ ጽሑፎች የተገባ። አንድ ፀሐያማ ማለዳ፣ የኪርጊዝ መልክአ ምድሮችን በሚያነቃቁ ግድግዳዎች በተቀባው ክፍል ውስጥ፣ ቲቤታናዊ መምህር ፅሬንግ በተማሪዎቹ ፊት ተቀመጠ። የጥበብ እና የእውቀት ሰው የሆነው ፅሪንግ በፅናት ዘመናትን እንዴት መትረፍ እንደሚቻል የሚያውቅ ህዝብን ውርስ ተሸክሟል። ለዓመታት በማሰላሰል እና በማስተማር የታየው ፊቱ ለወጣቶች አእምሮ የህይወት ትምህርቶችን ለመስጠት ባለው ፍላጎት በራ። የዛን ቀን ግን የተለየ ነገር ነበር። Tsering በፈጠራ መነሳሳት በድንገት ከጠረጴዛው ተነሳ። ለተማሪዎቹ ለማካፈል ወሰነ የቲቤትን ፍልስፍና ወይም ባህል ሳይሆን ህልም እና እውነታን የተቀላቀለበት ታሪክ፣ እጅግ በጣም ያልተለመደ የጂኦፖለቲካል ተረት፣ እያንዳንዱ ገፀ ባህሪ የየራሳቸው ምኞት መስታወት የሆነበት።   “ውድ ተማሪዎቼ አስቡት፣ በዚህች ታላቅ ምድር ህይወት በምትባል ምድር ሁላችንም መንገደኞች ነን። አንዳንዶቻችን በሰማይ ላይ ከፍ ብለው እንደሚበሩ ወፎች ነን፣ሌሎቻችን ደግሞ እንደ ጅረቶች፣ ጠመዝማዛ መንገዶችን እንከተላለን፣ አንዳንዴም ፍሰቱን እንቃወማለን። »   የተማሪዎቹ አይን በአዲስ የማወቅ ጉጉት አበራ፣ በመምህራቸው የግጥም አቀራረብ ተማረኩ። አልማዝ ስለተባለው ወጣት የኪርጊዝ ሰው ተረት ቀጠለ፤ ሕልሙም የአገሩን ከፍተኛውን ተራራ አክ-ሱ መውጣት ነበር። ነገር ግን ይህ ...